Wojciech Brzoska – dwa wiersze

***

- o, jakie gorące krzesło, kto tu siedział? –

pyta dziewczyna przed trampoliną.

przyszła poćwiczyć

przeszłość, jak najmocniej odbić się 

od wczoraj jak dziecko z niewolnego

wychowu. z niewyraźnej wiosny i chłodnego

przez lata wybiegu w klatce.

aż pod sufit skacze,

po twardym spadając na miękkie

wzbija się w powietrze.

***

niebieski ekran obłędu

w najkrótszym dniu roku.

co boli bardziej, święta łez czy halny

między naszymi planetami?

błędy tym razem miały nie ranić

aż tak, tymczasem trzeba je przyjąć

na język zamiast świątecznego

karpia. to jego otwartymi ustami

wydaję niemy krzyk.

staram się przyjąć końce

jak nowe początki,

ale to one przejmują mnie.

a jednak są przedświąteczne porządki,

o które niedawno zapytany

odpowiadałem z przekorą,

że nigdy nie robię.

w mojej głowie, w stajence

chwilowego lęku

truchleje noc.

nie rodzi się 

żaden bóg.

Wojciech Brzoska (ur. 1978) – autor książek poetyckich, m.in. Niebo nad Sosnowcem (2001), Przez judasza (2008), Drugi koniec wszystkiego (2010), Plejady (2021) oraz Senny ofsajd (2022). Jego utwory były tłumaczone na: angielski, niemiecki, czeski, słoweński, serbski, hiszpański i ukraiński. Jest wokalistą w zespołach: Brzoska i Gawroński oraz Piksele. Zawodowo był związany z więziennictwem. Obecnie major w stanie spoczynku. Organizator wielu spotkań literackich oraz koncertów dla osadzonych. Pomysłodawca adresowanego do więźniów Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jeana Geneta. www.wojciechbrzoska.pl