Szarlot Ka – trzy wiersze

***

Półtora kilograma materii

Każde uwarunkowanie zbiera wodę

niczym wiadro

i to jest nie do przełknięcia zakładają kałuże

twój fizis

by szarzy panowie umywali w nich stopy

a teraz ich zalejemy

Uświadomienie

Nad ranem wzrok jak narwany gdy widzę

te ramy czwórkami sufit to strup – rozrywamy

a pod nim płat naderwany

zwisa nogami do ściany i tyle mi z tego wokoło

gdy rozum sponiewierany

że pod kopułą schowany

że wzrok bez przerwy kąsany zasadza język przez ucho

i szeptem że teraz to my wyrzygamy

wiesz o tym że myśli to szramy mówisz niepokonany

w znaczeniu że czyje rany

umysł podatny na stany

z rodzaju niepożądanych

po czterech kątach miotany patrz

jak odklejam się od ściany

Jawnie i namacalnie

Przenikasz mnie przy okazji starcia naszego języka

i wgryzasz się w wargę jak w komunikat gdy pytam

Czyja liryka?

nie wierzę że w żyłach

wciąż płynie mi ślina

przebiega ściegami po grzbietach jak siniak

a w ryzach

w ryzach trzyma mnie adrenalina

Szarlot Ka – pisze prozę i wiersze, publikowała w "Kontencie". Nie lubi siebie rozdrabniać.