Sylvan Chabaud – sześć wierszy

Belaud

Z twojego więzienia wyniosłeś muzyczny klucz,

karnawał sonetów, by

otworzyć drzwi języka

     i dać nam snopy - z chwil

podobnych do kwiatów z miotły

na festynach w de-z-Ais. 

Winobrania

Silny zapach wyciśniętych winogron

wypełnił ulice miasteczka.

Czas winobrania,

kraj nasz drży i pulsuje

jaką winną żyłą.

Jesteśmy na morzu wina,

traktory ruszają w kierunku winnic

jak statki odbijające od brzegu.

Ty, Montpeirós,

jesteś czerwoną wyspą

pośród wrześniowych fal.

Narodziny

Dla Alaïs

Wyobraź sobie, że gwiazdy rodzą się tak,

jak światło, popiół i wiatry,

jak ciepło, krew i pot,

jak bezmiar obietnicy od słońca.

Wyobraź sobie, że masz tyle jutra,

ile soli jest w morzu,

i że jesteś nowym światem,

nieskończoną siłą wszechświata, się rozszerzającego.

Jesteś w moich dłoniach

i życie rozbrzmiewa wszędzie:

jak jaki hojny deszcz.

Wyobraź sobie, że gwiazdy robią to samo –

gdy się rodzą, że muszą zagrać tę wiosenną muzykę,

ten głęboki śpiew życia, co się właśnie zaczyna.

Rap

Ze strachu wydaje mi się, że wszystko nie tak,

a chcę jakieś przejść ten wieczór.

Podkręcam więc dźwięk starych, zapomnianych kawałków rapu,

tej poezji ostatniej, która ma jakiś sens.

Zagubione wiersze na trzasku winylu,

cykl sampla podkreśla tylko pieśni styl,

wszystko się staje jaśniejsze.

Augal

Augal to biały gwiazdozbiór,

niebieskie słońce

na końcu koła,

co się toczy po płaskowyżu, zalanym światłem.

Wszystko się miesza

– niebo, bezkres, koło i śnieg – tam,

na szczycie Sewennów.

Życie płonie wszędzie,

tysiące galaktyk

skręcają się w nierzeczy mojego bycia;

Pierwotny ocean zdaje się wracać

aż do wysuszonych zatok

na zboczach Montpeirós,

w dole, w morzu winnic,

gdzie odradzają się

skamieniałe ostrygi.

Augal to biały gwiazdozbiór,

biała wyspa w rzece nieba.

Roztrzaskanie

(Grota Krowy, Laròca)

U wejścia do groty

zarysowany grzbiet zwierzęcia,

które nigdy nie zniknęło,

daje nam znak.

Drobne i kruche piękno

prostego rysunku:

linia podąża za kształtem skały.

W dole rzeka wciąż drąży wąwóz.

Trwamy w milczeniu –i może trochę bardziej żywi, bo

jak niby opisać

muzykę dłoni na wygładzonej skale?

przełożył Krzysztof Katkowski

Sylvan Chabaud (ur. 1980) – francuski pisarz, poeta, muzyk i krytyk literacki.