Robert Frost – trzy wiersze

Droga nie wybrana

Dwie drogi biegły w żółtym gaju,

I w obie naraz mnie niosła

Pasja wędrowca; dumałem na skraju,

Do jakiego miejsca w kraju

Pierwsza droga skręca w zaroślach.

Wybrałem drugą, też ładną,

I może skręciłem w lepszą:

Trawiastą, mniej używaną;

Choć nią prawie wędrowano

Tyle razy, co i pierwszą.

Tego ranka leżały pod ściółką

Bez czarnych smug po wędrówce.

– Och, odłożyłem swoją na jutro!

Czasami w lesie chodzi się w kółko,

Nie byłem pewien, czy wrócę.

Opowiem wnukom wedle obyczaju,

Gdzie wędrowałem, czym żyłem,

Jak dwie drogi napotkałem w gaju

I że wybrałem, stojąc na rozstaju,

Tę mniej uczęszczaną, i tyle. 

Zatrzymując się w lesie w śnieżny wieczór

Wiem, w czyim lesie stanąłem zaprzęgiem.

Jego dom stoi w tej wiosce nad brzegiem.

Nie zauważy, że stoję na stoku,

Patrząc jak jego las tonie pod śniegiem.

Mój konik musi czuć lęk i niepokój

Bez zagród wokół i grama obroku,

Między tym lasem, lodem na jeziorze,

W jakże ponury wieczór tego roku.

Dzwoni uprzężą, śnieg kopytem orze,

Żeby zapytać, czy dobrze powożę.

Słyszę, jak w ciszy puch omiata zaspę,

Z wiatrem łagodnie owiewa bezdroże.

To piękne lasy, ciemne i przepastne.

Mam do spełnienia obietnice, jasne,

Że wiele jeszcze przejadę, nim zasnę,

Że wiele jeszcze przejadę, nim zasnę. 

Dobra pora

Spacerowałem w wieczór zimowy,

Ale doskwierał mi brak rozmowy,

Szedłem u boku domków w szeregu,

Ich szklane oczy lśniły na śniegu.

Ludzie za oknem głośno się śmiali,

Skoczne melodie na skrzypcach grali,

A za firanką migały w parze

Młode sylwetki, młodzieńcze twarze.

Ot, towarzystwo pod gołym niebem,

Ujrzałem pola dokoła siebie.

Wracałem z żalem: szedłem na marne,

Zniknęły okna – wszak były czarne.

Buty na śniegu tak mi skrzypiały,

Że śpiącej wiosce spokój zabrały

Tak jak mi twoje nagłe odejście

W wieczór zimowy zwyczajne szczęście.

przełożył Jacek Świerk

Robert Frost (1874-1963) – amerykański poeta. Czterokrotny laureat nagrody Pulitzera. Jego poezja, cechująca się prostotą formalną, ma głównie charakter refleksyjno-filozoficzny, a zasadza się często na motywach związanych z krajobrazem, wiejskim życiem oraz obyczajami Nowej Anglii.