Lula Sarnia – wiersze

bardzo jasny punkt

koniunkcja jowisza i saturna to pretekst, by wpaść w ramiona ciepłej materii mieszają się barwy nocy, zbliżają spojrzenia najjaśniejsze, entropia wzrasta dynamicznie planety krążą po pokoju, przyciągają ruchome ściany, okna, lampy przyczyna nas nie obchodzi, dotykamy światów równoległych wszędzie jest tak samo, wokół rozdmuchany księżycowy pył przez kolejne kilka minut podchodzą bliżej drzewa, krzyżują się drogi wybierzmy jedną niemożliwą

ślady nieuchwytne szklane domy rozpychają się łokciami, więc singapur zmienia położenie

jak magellan opływa świat – tylko szybciej, był już

w mediolanie

paryżu

i san francisco

nie ma czasu zwiedzać mijanych miejsc

statua rafflesa przy moście golden gate robi selfie z wieżą eiffla

mówią, że to fotomontaż/ po kilku latach wciąż nic nie wychodzi na jaw

a singapur już w drodze na marsa ciągle się zmienia – poszukuje, oszukuje

last minute

zodiakalne rybki nie pływają w pobliskim stawie ale na nowej planecie wszystko może się zdarzyć –

(to jak zlizywać serek danio z wieczka

żeby dowiedzieć się że kółko i kreska przecinająca

obrazują człowieka w sombrero na rowerze)

tylko co, jeśli po starcie złapie kogoś

głód –

nie ma odwrotu

Lula Sarnia – poetka, malarka i projektantka graficzna. Jest autorką książki poetyckiej Wiśni mi się (Nagroda Główna 27. edycji Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina). Wyróżniana i nagradzana w konkursach literackich.