Lidia Karbowska - z wiersza

I.

z wiersza się nie wyrasta

wiersz ci rośnie i rośnie

jak potworniak

z wiersza się nie wyrasta

jak nie wyrasta się z młodości

jak nie wyrasta się z rzeczy przeżytych

i nieprzeżytych

potworniak twojej choroby

czasem miesza ci w głowie

a czasem blokuje pęcherz

przesz jakbyś miała coś urodzić

ani kapki

potworniak twojej choroby

jest jak ametyst

wiesz to właściwie od początku

ale dopiero teraz o tym mówisz

II.

wiersz rośnie w tobie głęboko

uzupełnia szczeliny

wnika w tkanki

wiersz to wewnętrzne drzewo

boli cię każdy ruch

ruch ręką boli

ruch nogą boli

ruch okiem boli

więc leżysz jakbyś nie żyła

czyżbyś nie żyła moja droga?

pyta salowa dając ci

najdorodniejsze jabłko

salowa gładzi cię po głowie

myśli pewnie że masz mniej lat

wiersz daje owoce

wiesz o tym od początku

III.

potworniak twojej choroby

zjada cię jak może

czasem myślisz: żyję tylko dla niego

jego karmię jego poję

jemu w zimnych dłoniach

przynoszę światło

IV.

z tego się nie wyrasta

mówili ci rodzice: wyrośniesz z tego

mówili ci przyjaciele: wyrośniesz z tego

z tego się nie wyrasta

czujesz jak potworniak

majstruje ci przy sercu

Lidia Karbowska (ur. 1995) – poetka, dramatopisarka. Ukończyła filozofię na UAM w Poznaniu, a obecnie studiuje tam sztukę pisania. Wydała zbiór wierszy otrzymane (2023). Jej dramaty znalazły się w antologii Młod(sz)a Polska (2021) i w „Dialogu Puzyny” (2023).