Jorge Dioni López – trzy wiersze

Miasto innego

Widzę rany i pęknięcia,

ptaki i meduzy,

drzwi i schody,

szczeliny i mrówki.

Przestrzenie, w których istnieje

przyjemność innego,

szczęście innego,

miłość innego,

ból innego.

Tworzę mapę własnymi krokami

i odnajduję wszystkich, którymi nie byłem

zanim zostałem zauważony,

przestrzenie, w których byłem,

nie wiedząc, że jestem.

To to, to  jest właśnie to.

Jak psy

Zostawiamy swój ślad w mieście,

gramatykę mrówek,

niebo meduz,

konstelację szczyn,

którą tylko my potrafimy dostrzec

kiedy zapada noc.

Zoom

Z jakiej odległości rozpuszcza się zaimek?

Z jakiej odległości znika ciało

i skóra staje się piaskiem, pustynią i labiryntem?

Z jakiej odległości ciała przestają do nas należeć?

Czy istnieje jednostka miary,

wskaźnik rozpuszczania się „ja”?

Kiedy się zbliżasz, przestaję być rozpoznawalny.

Szczegół przestaje być częścią całości.

Jakich ran nie znam,

jakiej chwili zapomniałem?

Czyja to skóra?, kim jestem?, kim byłem wcześniej?,

czy nadal nim jestem?, a teraz?, a teraz?, a teraz?

przełożył Krzysztof Katkowski

fot. Berta Delgado

Jorge Dioni López  (ur. 1974) – ukończył dziennikarstwo na Uniwersytecie Autonomicznym w Barcelonie, a jego kariera zawodowa obejmuje pracę w gazetach, radiu, czasopismach oraz w komunikacji instytucjonalnej. Pracował również jako korektor i redaktor.