Emilia Sypniewska – cztery wiersze

Koliber

mam puste kości

wypełnione powietrzem

ciężkość to próba lotu

zbyt szybko poruszam skrzydłami

utrzymując się

ciągle w tym samym miejscu

W samym środku lasu

młoda kobieta

przytula się do drzewa

nie ma nic wzruszającego

w takim widoku

zwykły czerwcowy dzień

z oczu starej brzozy

spadło kilka łez

Kochać a umierać z miłości

to dwie różne rzeczy

Marilyn Monroe przepłakała

siedem nocy

gdy odkryła notatnik Arthura Millera

jestem nią tak rozczarowany

potem długo patrzyła w lustro

Norma Jeane

zastanawiając się

kto jest bardziej naiwny

Boso po śniegu

w mroźną noc

przyszła Miłość

spójrz powiedziała

zmarzły mi stopy

nie czuję nic

nikt cię nie przyjął?

spytałam zdumiona

nikt nie chce iść

po moich śladach

odparła

Emilia Sypniewska (ur.1997) – absolwentka Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Z zawodu logopeda. Należy do Olsztyńskiego Klubu Literackiego. Jej wiersze ukazały się m.in. w olsztyńskim piśmie „VariArt”, antologii poezji witalistycznej „Uskrzydleni” oraz w internetowym magazynie „Kozirynek”. Oprócz poezji interesuje się fotografią.