top of page

Anna Dwojnych – trzy wiersze




Prompt wiersza, który może zostać tylko wierszem

język w którym nie wypada pisać wierszy
o tym, jak bardzo cię kocham, mógłby dostać
zlecenie: opisz pewne lipcowe popołudnie
z łuskami zachodzącego słońca na twarzy 
rozmówcy oraz ciszą, która wibruje jak grzbiet 
mruczącego kota. uwzględnij zdanie: nieprawda
że miłość (strzałka w górę), prawda to stąpanie 
po niepewnym coraz mocniej i głośniej, pompując 
jak dętkę znak nieskończoności. 


Miasto pamięta, kiedy mówić 

co nam z miasta, którego ulice już nie liczą
naszych kroków? wczorajsze rozmowy 
odwijają się jak plakaty wyborcze – 
jakaś szyba, jakiś deszcz, wystukane
wiadomości, ale nie pomiędzy nami. za późno 
(wczesny wieczór to jedynie przypomnienie 
z rozrywki) przed oczami zostają screeny: ktoś 
dla kogoś uchyla drzwi, pochyla się nad 
drugim i to wtedy znaczy, odciska się 
w każdym budynku, pomniku, moście
mury oddają ciepło, miasto parzy nami.


Przed świętami dzieją się rzeczy

to już tradycja: bożonarodzeniowy jarmark
między oscypkami a skarpetkami fotobudka
z której teoretycznie moglibyśmy skorzystać
jak też z reszty roku. jednak tak to składasz 
że tylko w jeden wieczór, jakoś w grudniu
wszystko jest światłem.



Anna Dwojnych  – pisze wiersze, opowiadania i dramaty. Jest absolwentką socjologii i filozofii. Publikowała w ponad 30 magazynach kulturalnych, m.in. na łamach „Lampy”, „Dwutygodnika”, „biBLioteki” Biura Literackiego, „Blizy”, „Frazy”, „Pola”, „Strony Czynnej”  i „zakład.magazyn”. Autorka książek poetyckich: gadu gadu (2011), Wypadki z przypadkami (2019), Nocne zabawy w dużych miastach (2022), Pytania po śmierci i nurkowaniu (2024). Duńska wersja Pytań... (Døden og Dykning. Spørgsmål) w tłumaczeniu Pawła Partyki i Freja Larsena ukazała się dwa miesiące przed polską premierą.

     Redakcja  Krzysztof Śliwka,  Mirosław Drabczyk
                        Ilustracje  Paweł Król 

  • Facebook
  • Instagram
bottom of page