ciało w krew
jest czerwiec
Maria nadal je kaszę mannę
lubi gdy mama dodaje soku z malin
to ją uspokaja
przygryza wargi
sok miesza się z krwią
pierwsza czerwona kropla
spada na podłogę
późno
szepczą dziewczyny w klasie
ona zawsze była inna
papierowa madonna
gdy Maria miała piętnaście lat
lekarz stwierdził że jeśli wkrótce
nie dostanie menstruacji będzie bezpłodna
więc zaczęła plamić papier
biało niebieskie dzieci
ma ich setki
stworzone
a nie zrodzone
Maria
celulozowa święta
nigdy nie wyda ciała
rysuje dwie niebieskie kreski
(nie)odpowiedzialna
Maria była
na imprezie w akademiku
pijana
sama tego chciała
nie krzyczała
ci chłopcy to dżentelmeni
żeby nie było wątpliwości
nagrali to
odczynianie
Maria obudziła się rozdygotana
niebieskie pastylki nie pomogły
znowu we śnie dotykały jej ręce starych mężczyzn
Maria rozsypuje sól wokół domu
robi znak krzyża wodą święconą
babka mówiła że to wypędza złego
syrenka warszawska
ma na imię Julka Oliwka lub Zosia
ma różowo-zielone włosy
pachnie słodkimi perfumami Ariany Grande
nosi szerokie dżinsy
chodzi z mieczem na marsze
słucha Maty
pije wegańskie latte na schodkach
rzuca się pod metro aby zmartwychwstać
jako czterdziestoletnia Julia Oliwia lub Zofia
z napuchniętymi ustami
w białym apartamencie na Wilanowie
z dwójką dzieci samojedem
i mężem tak pięknym
że wybacza mu wszystkie zdrady
nadal tęskni za babcią Heleną z Grochowa
i białą oranżadą którą razem piły pod praską kapliczką
czasami wieczorami zakłada rybi ogon
i zanurza się w wannie z hydromasażem
do Wisły już za daleko
na starość będę dresiarą
otulona welurem
w złotych kolczykach kołach
bez psa kota kanarka
bo przypominają o przemijaniu
w adidasach z wkładką soft foam
żadnych protez obcasów
wreszcie będę miała czas
aby napisać poemat jak masłowska
o sebixach madkach i ich bombelkach
pochowają mnie w trumnie z trzema paskami na wieku
na nagrobku w kształcie książki napiszą
a poet superstar
