Marcin Sas – dwa wiersze

wahania nastroju

każdy ma okresy historyczne

nikt nic nie pamięta

historyczne

nie pamięta

Dziki pies i włóczęga

W zrozumieniu tego człowieka

był nam potrzebny pies,

kiedy chciał dorosnąć

zapominał

rzucał kości

wypadła wygrana wypadła przegrana

daliśmy mu dorosnąć

nie spotkaliśmy się przypadkiem

który rządzi porządkiem

opuszczonej stacji

kiedy patrzył nam w oczy:

chciałem być brzydki kiedy byłem ładny

chciałem być brzydki

miałem ładne oczy

będąc brzydkim

marzyłem o kątach prostych

i wszystkim czego nigdy

nie zrozumiałem

mówił: wyjechać podróżować uciec

to samo

i cicho opuścił grę

wsiadł do pociągu

czekaliśmy mówiąc niewiele

i zapomnieliśmy o tym stoliku w pijalni

ząb został wybity i nie zostało mądrości

tylko denko

wrócić w nocy przesuwając kość

ściągnąć koc, uśmiechnąć się

zagrać znów wypić piwo na koniec

przyśnili się rodzice

pieniądze dziewczyny

i wszystkie pociągi

I nigdy więcej

dzikich rzek

nigdy nigdy

Utraty czy Wisły.

Marcin Sas

(ur. 1983) - poeta, publikował w czasopismach literackich, ostatnia książka poetycka Księżyc pod sufitem (Convivo, 2022), autor projektu muzycznego ‘całkiem miły separatyzm’, zajmuje się muzyką elektroniczną. Mieszka na przedmieściach Warszawy.