Anna Matysiak – wiersze z przylądka

Cud w Gargano

Na górze Gargano, przed grotą, cudem

odnalazł się zbiegły byk.

Należało wyskubać mu archanioła

ze zrogowaceń. Przeżuwać w dni powszednie,

w święto łykać. To wszystko trafia do kanałów

w misterium wielkiej płuczki.

Zrywa się tylko raz: w pękaniu haków,

ucieczce z transportu, galopadzie przez miasto,

forsowaniu rzeki, pruciu zasieków,

z niewiarą w Wielką Chłodnię.

Atakama

Piasek na skoblu, zaspany altannik,

na postoju zaskrońce, nagrzany moment

obrotowy.

Ratujemy jeże z gorącego asfaltu, nie dojedziemy

na pierwszy semestr.

Wysokie napięcie

Przestałam liczyć obtłuczone izolatory.

Przewody rozgryzły język. Tutaj słupy są inne,

nieorganiczne, ale mają pakt,

trzymają kwity, mnie w garści, odbezpieczone

potencjały, żebrowanie.

Akcent

Nad ranem pytanie o pismo, przytaknąć,

że alfabetyczne, w takim razie natychmiast

żądanie pozycji, namiarów, diakrytów. Szybko

podaj pierwsze, co przynosi język, zanim

wysklepi grotę.

Druciki

Nadzy miedziankowie porzuceni na płytkach Canaveral.

Wrócimy po was.

wiersze z książki Przeczuwam słodycz (Dom Literatury w Łodzi, 2023)

Anna Matysiak

(ur. 1967) – autorka książek poetyckich, m.in. Tyle nieznanych ryb (2018), Tiergarten (2019), Wsobne maszynki (2020), Na setkach wioseł (2021), Komandor Rattus (2022) i Pojedynka (2023) oraz zbioru małych próz Spacja. Notatnik redaktorki (2019). Redaktorka, czasem tłumaczka, prowadzi własne wydawnictwo Convivo, zajmuje się fotografią artystyczną.