top of page

Michał Piechutowski – siedem wierszy



Stare podwórko

Już ich nie maBanalnie przeminęli
Bez pompatycznych przemówień
Orderów na poduszkach i salwy
Twarze bledną tracą rysy i kontury
Bezdomny Marek śpiący w śmietniku
Stare złodziejskie tatuaże
Podawałem mu rękę ratowałem drobnymi
Zimą dostał kołdry
Pod koniec życia prawie nie mógł chodzić
Któregoś dnia wejście do altanki
Zagrodziła policja

Malutki staruszek zgięty w pół
Wsparty na połamanej kuli
Zawsze rano patrolował okolicę
I dopijał wszystkie buteleczki
Pozostawione przez nocnych biesiadników
To był jego rytuał i jedyna rozrywka
Nie wiem jak się nazywał ani gdzie mieszkał
Zniknął


I inni

Dziadek Skwarek - emeryt
Opalający nagi tors na ławce
Niemówiąca właścicielka pekińczyka
Borsuk z trzeciego piętra
A niedawno Stefan z parteru
Lubiłem go wypiliśmy niejedno piwo
A nasze suczki czasem się bawiły
Oddał kiedyś mojej córce ogromne pudło
Klocków lego i nie wziął ani grosza
Ciężko chorował a przeprowadzka
I pandemia rozluźniły znajomość

Brakuje ich wszystkich


Plagiat

Całe moje życie To cytaty z innych
Bez podania źródeł
Trywialna historia
Chłopak dziewczyna
I rewolucja seksualna
Z której skorzystali
Nader skwapliwie

On przerażony szczęściem
Ona dziwnie twarda
Pod hippisowską stylizacją
Ma z czasem dość jego miękkości
Pod punkową stylizacją
A potem ona dorasta
Bo dziewczynki szybciej
On nie nadąża
Love will tear us apart
Cierpi
Cierpi
Cierpi

Niby każdy człowiek jest
Niepowtarzalny
Ale zawsze powtarzają się
Te same ograne schematy
Z kultury popularnej


chcę być jednostką autonomiczną

nie zewnątrzsterowną
opiniami
modami intelektualnymi
czy aktualnymi naukowymi przesądami

ani wewnątrzsterowną
przez wychowanie
status społeczny
oraz ciężko wypracowaną reputację

... autobus pachnie chińskim piórnikiem
miałem taki w 1980 roku w pierwszej klasie
pełen nieprzydatnych praktycznych przegródek
wieczko zamykane na magnes
z wizerunkami w stylu załogi g

nie daje się uciec przed wtłoczonymi skojarzeniami


"Ó"

Wszystko pozamykane
Sklepy bary kina
Klatki bramy świątynie
Oczy usta serca
Dłonie i głowy
Otwórzcie chociaż literę Ó
Bym mógł stąd UCIEC


Pan Tofel

Pasterzem moim jest Pan
Peter Pan
Pan American
Upadł
Upadła
Upadło
W 1991
To już
History
Herstory
Menopauza
Womenopauza
Nie wiem kim jestem


Amen

Pozwól o Boże
Zestarzeć się dzieciom
Niech im się słowo silos
Kojarzy wyłącznie ze zbożem
Cementem lub żwirem
Oszczędź ich młodość
Oby włosy wybielił im
Naturalny rytm życia
Nie szok rozpacz przerażenie
Gwałty tortury i upodlenie
Oby słowo pokój
Nie było tylko niewyraźnym od łez 
Wspomnieniem spalonego mieszkania
Latem niechaj fale
Wyrzucają na brzeg bursztyny
A nie porozrywane ciała poległych
I żeby nie nadeszły jeszcze ciekawsze czasy











Michał Piechutowski (ur. 1973) – młody, zdolny, atrakcyjny. Brak talentu nadrabia pracowitością. Prowadzi bloga, którego nikt nie czyta. Z wykształcenia politolog. Z zamiłowania magazynier/archiwista w szpitalu.

Comments


bottom of page