Marek Wołyński – pięć wierszy

Refleksja I

Kraj 

jak micha

do ugniatania masy

W ciele 

martwa natura

buntu

W duszy

sens 

rozmazany

życia

*** 

Wieczór

znowu powoli 

morduje dzień – 

upaja się

widokiem ofiary

z której uchodzi 

światło

Zamiast metafor

Mówi znajomym

że pustka w domu

ma chłodne dłonie

A w środku nocy

spierzchnięte usta 

zwilża mu wodą

Bóg

Zapomina

że samotność

najlepiej opisywać

milczeniem

Odloty 

Ptaki krzyczą 

na huśtawkach 

z gałązek 

i nagle znikają

A cisza po nich taka 

jak w domu 

gdy starzy rodzice 

zostają sami

AI

Na przystanku 

dziecięce manekiny

przeglądają się

w ekranach

smarfonów

Marek Wołyński - debiutował w 1981 r. w prasie studenckiej. W 1986 r. został laureatem ogólnopolskiego konkursu Młodzieżowej Agencji Wydawniczej na książkowy debiut poetycki – zbiór Ściszonym głosem. Opublikował zbiory wierszy, m.in: Arena (1992), Mój labirynt (2017), Moje legendy (2019), Pajęcza harfa (2023). Pisze także felietony i miniatury prozą – w 2021 r. ukazały się jego dwie książki: Na różne tony i Dookoła głowy.