Leszek Pułka – dwa wiersze

Lato w Cagliari

poza nadmorskim korso

nawet najwytrawniejsi geodeci

nie wyznaczyli tu ulic

które są poziome

przekonany

że czas i przestrzeń

są niepodległe

instrumentom mierniczym

idę zawsze pod górę

lub w dół

przesłaniając oczy

lub wielbiąc 

płatki twoich uszu

łaskotane światłem

jak kwiaty magnolii

zamykając dendrologiczną aplikację

z wolna unosząc głowę 

pytam nieznanych drzew

czy jest dla nas miejsce 

w ich snach

chwilę później 

nieopatrznie płosząc kota

łowcę ptasich piórek

rozumiem jesień 

niebawem 

i tak wszystko zrówna 

do szelestu

Psie kolory

A co by było

gdyby pieski

ogon miały

niebieski

Białki

Czarusie

Śnieżynki

Pinezki

uszy sterczące

a ogon

niebieski

Pikusie

Klopsy

Kropki

i Kreski

jęzor różowy

ogon

niebieski

I tylko latem

Gdy łąki złocone

może się zdawać,

że są zielone

Potem na powrót

aporty

skoki

i arabeski

poduszki łap czarne

ogon

niebieski

Na nic

pretensje

gwizdy

szczekanie

ogon niebieski

i tak już

zostanie

Leszek Pułka (ur. 1956) – poeta, krytyk, historyk literatury i medioznawca. Debiutował w obiegu niezależnym zbiorem Defekty fetysza (1979). Opublikował tomy: Made in Poland, Tak tylko w cyrku, Niepokalane, Pomiędzy wierszami. W 2023 roku ukazała się Wieża Monatigne’a, rok później tom Osobne. Wiersze drukował m.in. w „Więzi”, „Twórczości”, „Formacie Literackim” i „Odrze”.