***
Im rzadziej wypowiesz słowo „wojna”,
tym bardziej uwierzą
twoim wierszom.
Mów jak jest.
Zabili swoich.
Przypadkowo, nikt nie chciał.
Bitwa trwała długo, wojownicy posuwali się naprzód,
a w lesie już ciemno, grudzień.
Przeszedł obok rannego i gdzieś
zagubił się w tym zmierzchu,
nie rozpoznano go.
Nie pisz „wojna”,
napisz:
żaden z nich nigdy
nie zapomni tamtego wieczoru.
***
Przed granicą zachowaj
tę Miłość,
jak roślinę jeżyny.
Oddaną jak sierżant.
Dziecięcą, psią.
Ten płacz,
którego
nie przepłaczesz.
Dotrzeć do granicy,
wyznaczyć ślady.
Utrzymać granice
i trzymać się razem.
I pozostać na zawsze w październiku.
Jak na rozkaz.
Bo ta Miłość,
co jak tępe noże,
gorzka Miłość,
która staje się twoją,
trzyma się tych,
którzy są na granicy.
I tych,
którzy są poza granicą.
Literatura ukraińska
Kto nie pojawił się
w naszej poezji?
Kto nie włączył się
do procesu literackiego?
Czyje imię i biografia
na jednym krzyżu
zmieściły się?
Mówią, że literatura -
to o słowach i o ciszy między nimi.
W naszej teraz
więcej tego drugiego.
Żona
Powinna była zobaczyć.
Miała wiedzieć,
że to naprawdę on.
Synowie wzięli pod ręce,
a ja mówię: "Wytrzymamy".
No cóż, mój ukochany śpi.
Taki siny już,
przywieźli go tak późno.
Ale wiecie,
jeszcze się zobaczymy.
Mamy jeszcze tyle rocznic
do uczczenia razem.
Boże, tak bardzo czekam na to spotkanie.
Boję się przestać w coś wierzyć.
Boże, tak bardzo czekam na to spotkanie.
Czy można pomodlić się za was?
***
Zobaczyłem, że wazon ze świeżymi kwiatami
spadł.
"Zaraz poprawię" - mówię
do zdjęcia na krzyżu.
Podnoszę wazon, a tam
list.
"Zajączku, z okazji naszej rocznicy.
Kocham".
tłumaczenie Mirosława Rudyk
Comments