„Igor godzinę przedtem telefonował do niego z miasta,
ojciec mówił mu, że za dużo dał za te ryby.”
Wiersz napisany na kartce w wierszem Meszy Begica
„Wetknięty pomiędzy”
Szklanka wody
słońce
lniany obrus
drewniany stolik
wiatr
drewniane krzesło.
Tłumaczę Meszy wiersze
przymykam to lewe oko
to obydwa
wyobrażam
wspominam
podnoszę szklankę
łykam.
Drapię zarost
przede mną
kwadratowy basenik z liliami
z każdego rogu tryska
(choć gdy przymknę oczy – cieknie)
woda.
Ruchem palca między brwi
poprawiam okulary
od trzech dni już nie noszone.
Kończę zapisywać.
Poranek
Drzewa
pomarańcze
poranek
kamienna ławka
nieruchoma para huśtawek.
Kobieta zbiera do szufelki
śmieci.
Pokój nr 4
Po najdłuższej linii twojego ciała
spływa nieodwracalnie słona kropla miłości.
(Twoje palce kurczowo zaczepione o parapet.)
Przed nami opustoszała najdłuższa ulica miasta
w to zimowe, pandemiczne czwartkowe południe.
(Dłońmi mocno trzymam twoje kości biodrowe.)
Moja perspektywa to krzyż pionu i poziomej.
Twoja to dwie jasne równoległe osie.
(Ich losem: mimo bliskości nigdy się nie zejść.)
Łukasz Szopa (ur. 1973) – poeta, prozaik i tłumacz pomiędzy polskim, niemieckim, i jugosłowiańskim. Wiersze publikował w Polsce, Austrii, Bośni i Hercegowinie, Chorwacji, Danii, Serbii, Czarnogórze. Opublikował zbiory poezji Roadmovie (2000) oraz wspólnie z Mehmedem Begićem Film (Alternativni Institut, Mostar, 2001), zbiór opowiadań Kawa w samo południe (2010), oraz powieść Fioletowy plecak i trzy herbaty (2016). W latach 2016 - 2023 członek Komitetu Obrony Demokracji, publikacja tekstów i wywiadów w tematyce społeczno-politycznej. Mieszka w Berlinie i Włosieniu (woj. dolnośląskie), lubi góry i nie tylko.
Comments